Klokjes en maskers...


Ik vind het moeilijk hoor... De ene heeft een masker, de andere niet. Bij de ene zijn de poten gestreept, bij de andere niet. De ene heeft een soort krop, de andere heeft een buikschuier... De ene lust alles, de ander is erg kieskeurig. Je zal zeggen, dan is er toch toch een duidelijk verschil tussen de één en de ander? Ja hallo! Het is niet meteen supersimpel. Vind ik tenminste. En ik wed dat jullie ook niet allemaal experten zijn...

Vroeger hadden we een bijenkorf. Niet van onszelf, van een imker uit de buurt. Een soort Erasmus uitwisseling. We waren gastgezin dus. Maar het werd voor die imker een beetje een gedoe, die korf bij ons. Dus geen korf meer. Wel bijen...

Want al snel ontdekte ik dat er natuurlijk ook andere bijen in de tuin zaten. Daar had ik vroeger niet echt op gelet. Nu dus wel. Ik probeer ze nu te ontdekken. Te fotograferen. En op naam te brengen, als dat even kan. Moeilijk is dat soms!

Een voorbeeld. Vorig jaar ontdekte ik een klokjesbij in de tuin. Een solitaire bij dus. In de blauwe Campanula. Dat zag ik natuurlijk niet meteen zelf, die bij werd op naam gebracht door iemand van de facebookpagina  Solitaire Bijen & Hommels. Ondanks het feit dat mijn foto allesbehalve scherp was. Want zo'n klokjesbij is klein, heel klein. Je zou ze bijna verwarren met een vliegende mier... Enfin, da's nu wel wat overdreven. Maar toch, 10 mm is niet groot hoor! Om maar te zeggen dus dat ze én niet groot en snel zijn. En dat blijft niet zomaar zitten op bevel... Dus mijn foto was niet echt scherp te noemen, oordeel zelf maar...

Ik was helemaal blij, want zo'n klokjesbij is niet zo sterk vertegenwoordigd. Tenminste, er zijn weinig waarnemingen in het wild. En blijkbaar niet genoeg in tuinen, zo werd mij verteld.
Dus toen ik gisteren zo'n ieniemienie bijtje in mijn campanula zag was ik helemaal blij. Weer een klokjesbij!

Een hoop fotootjes getrokken, en hup, op naar facebook...



 Maar nee... Het bleek geen klokjesbij te zijn. Helaas. Het bleek een maskerbijtje. Ook zo'n ieniemienie dingetje, nog net iets kleiner. Alsof je dat ziet als ze zo even passeren... Maar zo'n maskerbijtje had ik de dag daarvoor op naam laten brengen. En superschattig ook weer, kijk maar...
Het is een mannetjesbijtje, en dat kan je zien omdat het masker doorloopt en een vrouwtje enkel twee streepjes heeft, het middendeel ontbreekt. En zo'n maskerbijtje heeft dus ook geel aan de pootjes, een klokjesbij niet.

Een maskerbijtje heeft een soort krop, daarin vervoeren ze stuifmeel. Een klokjesbij heeft een heleboel haartjes onder de buik, waartussen ze het stuifmeel vervoert. Een buikschuier heet dat.

En o ja, onze maskerbij vind alle bloemen even lekker, een klokjesbij is daarentegen verschrikkelijk kieskeurig. Als er geen campanula's meer zijn, dan sterft dat schattige bijtje uit. Omdat ze zo kieskeurig is. En dat snap ik, want ik ken dat.  En zo zijn er dus nog bijen, en daarom zijn onze wilde inheemse planten zo belangrijk. En daarom hebben wij in Ons Verhaal ook wilde planten verweven in de borders. Want niet elke bij wil op eender welke bloem...

Om nog even te bewijzen dat het bijtje écht heel klein is zet ik onderaan nog even een foto van twee bijtjes en een hommel op dezelfde plant. Op knopig helmkruid. Een superaantrekkelijke plant blijkbaar.
Helemaal bovenaan zit ons maskerbijtje. Daaronder een groefbijtje. En onderaan een hommel. Niet allemaal even duidelijk misschien, maar je ziet wel goed de verschillen... Neem je bril er maar bij ;)





Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje

Lalalamium...