Myriam van Ons Verhaal

Wij kijken. Jullie ook? Gisteravond zag ik het toevallig. Eigenlijk was ik niet aan het kijken, maar ik herkende meteen zijn stem. Even teruggedraaid... en ja. Hij was het. Absoluut. Op Plattelandstv. Ventje kreeg een stomp, want die was al een beetje aan het doezelen. En toen zag en hoorde hij het ook. Enfin 'het', zichzelf dus. In de trailer voor de nieuwe reeks Tuin & Passie, een onderdeel van Countrylife. Hij was gelijk klaarwakker... Ergens in juni kwam er een mailtje. En daarna in rap tempo nog een paar. Over het wat en hoe en wanneer. En dat het vroeg ging zijn... En dat was het ook! meer dan vroeg naar onze normen. Nee, ik ben geen ochtendmens. Ventje ook niet trouwens. En dan te bedenken dat ze al een hele poos onderweg waren eer ze hier arriveerden... Ik had er serieus kompassie mee. De koffie had ik al maar klaargezet. Omdat ik 's ochtends echt veel tijd nodig heb - ik heb echt een verschrikkelijk humeur en ik zie er niet uit, mijn gedacht - ha

Omdat ik van je hou...of niet? Serieus, ik heb er moeite mee. Wil ik hem nu of wil ik hem niet? Hou ik hem of laat ik hem gaan? Hij stoort me al jaren. Tenminste, soms wel en soms niet. Lastig hoor! Het onderwerp van mijn twijfel staat in de tuin. In de voortuin om precies te zijn. Ik hou het minst van hem in de zomer. Dan vind ik hem nogal opdringerig. Maar dan wordt het herfst. En zoetjesaan laat hij alle opdringerigheid varen. In de winter is hij zelfs ronduit elegant. En als het sneeuwt, ben ik weer volledig verkocht. Het is elk jaar hetzelfde liedje. Het is februari nu, de krulhazelaar staat in zijn blootje. En dat is dus mijn probleem... De katjes hangen aan de elegant gekrulde takken. Zo mooi, niet normaal. Als je goed kijkt zie je binnenkort de hele kleine bloempjes verschijnen. De neerhangende katjes zijn de mannelijke bloemen. De vrouwelijke bloemen zitten met drie à vier bij elkaar en je ziet enkel de rode stijlen met stempels. Als je ze al opmerkt, tenminste. Het