Zot van...

Ik ben er zot van. Kanjers vind ik het, al is die benaming veel te geweldig. Voor de eerste twee dan toch... Parels, dat klinkt beter dus.



Soepel van lijf en leden, gehuld in wit en met een zacht parfum... Nee, dan denk je eerder aan een jonge bruid. Parels, vakkundig geregen en zachtjes afhangend, perfectioneren het geheel van witte organza laagjes tegen een achtergrond die speelt met licht en schaduw. Oordeel zelf...

De naam is dan ook perfect gekozen. Parelstruik. Exochorda x macrantha "The Bride".

Meteen na de bloei mag je ze lichtjes terugsnoeien, kwestie van de bloei te stimuleren.
Volgende lente krijg je dan een waterval aan bloemen. De takken hangen immers soepel naar beneden, het blijft een frêle dame, en zo krijg je dat prachtige effect. Omdat ze zo soepel is, kan je haar ook langs een trellis leiden. Wordt gedaan.

Maar een waterval aan bloemen, zuiverwit, het heeft iets magisch...




En over trouwen gesproken...

Ze bloeien steeds vroeger, en zo ook de onze. Hij staat op het terras. In de warme border, die eromheen gecreëerd is. Heerlijk zichtbaar. Een Prunus serrulata "Amanogawa". Onze trouwboom. Jawel. Hij zag er wat schriel uit, daar in die pot op onze huwelijksviering, zo helemaal alleen in the picture. Het had die week nog gesneeuwd. Eind maart. Hij wou dus echt nergens heen. Niks geen knoppen... Dat is nu wel anders. Die eerste knoppen barsten al open, zachtroze en fier rechtop. Niet van dat brutale zuurstokroze, maar bescheiden, zacht, en toch ferm.




Hij is wat gegroeid, absoluut. Dat gaan we niet ontkennen. Nog steeds heeft hij een mooie zuilvorm. De stam is mooi, bruinmetwit. Niet echt opvallend, gewoon mooi. Maar als de knoppen barsten, heerlijk gewoon! Je leeft wekenlang in een roze wolk. Overweldigend mooi.

Om na de bloei, die niet zo ontzettend lang duurt, weer zijn eigen bescheiden zelf te worden. Tot de herfst komt met een spectaculaire metamorfose... maar daarover later. Zei ik al dat zijn naam 'Hemelse rivier' betekende?


En natuurlijk wist je dat in Japan hele volksverhuizingen plaatsvinden om toch maar die bloesems te kunnen bewonderen.


Wij verhuizen helemaal nergens heen. Wij kijken gewoon door het raam.

En dat blijven we doen. Ook als de bloesemblaadjes het terras roze kleuren. Want dan regent het blauw... Tenminste, als de vorst het toelaat. Want die wil wel eens roet in het eten gooien. Maar met een beetje geluk zien we dit...



 We zijn dus in blijde verwachting...







Reacties

  1. Wat mooi, staat de Parelstruik in de volle zon ?
    Gr Jan (Wilde een Tuin)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, halfschaduw. Aan de achterzijde staat een hoogopgesnoeide en dus een beetje boomachtige Viburnum, aan de voorzijde krijgen de pareltjes wel meer zon. Zeker in de lente. En in de zomer vooral omdat omze natuurlijke parasol, de Malus tchonoskii, aan het doodgaan is. Voorlopig doet hij het nog altijd, maar niet meer te helpen. En dus komt er elk jaar minder blad aan. Tot nu toe houdt de parelstruik wel van die halfschaduw.

      Verwijderen
  2. Dat heb je mooi verwoord. Tof als je je in eigen tuin zo paradijselijk kunt voelen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zalig! En het naarmate de groei vordert, komt er een hoop leven in de brouwerij, geweldig ;)

      Verwijderen
  3. Een loflied op de parelstruik, die ik eigenlijk niet zo kende; Wat een beauty!
    Ik heb wat op je blog rondgekeken, ik genoot van je schrijfstijl!
    En wat een mooie, romantische tuin hebben jullie.
    Ik wil niets meer van je posts missen, dus ik ga de link naar je blog bij mij opnemen.
    Hartelijke groeten van Zem.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje

Lalalamium...