Oranje
Er zijn momenten dat je met je neus op de feiten wordt gedrukt. Dat alles om je heen gewoon doorgaat en je gaat mee. De tuin bloeit en bloost, en je laat het maar zo'n beetje gebeuren. Je houdt je tuinpagina up-to-date en je post op instagram, maar je kijkt toe vanaf de zijlijn. En schrijven, nee, even niet...
En nu weet ik het zeker. Ik houd van oranje. Vanaf nu houd ik oprecht van oranje. Een bewuste beslissing. Omdat het goed voelt. Omdat ze ook van oranje hield. En van het leven. En van die kleine oranje afrikaantjes. Die gevulde kleine mormeltjes, die ook mijn grootvader elk jaar liefdevol plantte. Ik heb het nooit gesnapt, maar dat hoeft nu dus niet meer.
En dat brengt rust in mijn hoofd. Ik zie het ineens anders, dat oranje. En die kleine mormeltjes. Wie ben ik om ze lelijk te vinden, die bloemen die zij zo mooi vond? Terwijl ze het leven toejuichte, op elke bloem een bij zag, genoot van elk moment? Ik ga het voortaan bewuster gebruiken in de tuin, niet meer met de nodige twijfel. Niet meer zo voorzichtig.
Ik ga voluit, zoals deze fijne Tagetes erecta 'Linnaeus'.
Voorlopig nog vooral in de rode border, die dan meer een 'warme' border wordt. Zalig toch?
Ik heb dus voorzichtig door mijn foto's gestruind. En het was er heus wel, dat oranje. Maar ik gebruikte het vaak met een beetje schroom. Ik hield ook het meest van het warme roodoranje.
Zoals in deze zonnebloem. Of in het roodoranje zonnekruid, Helenium 'Rubinzwerg' .
Er waren ook wel enkele oranje zinnia's, Zinnia elegans. Maar dat was eerder per ongeluk, want de zadenmix hoorde eigenlijk rood te zijn. En enkelbloemig. Terwijl er toch vaak oranje, zalmroze en dubbelbloemige tussenzitten dus.
In de herfst had ik er nooit last van. Dan mocht oranje opeens voluit gaan. Hoe hotter, hoe beter. In blad, bes en bottels. De opgaande Japanse sierkers, de Prunus serrulata 'Amanogawa', verkleurt prachtig oranjerood...
En dan is er de Gelderse roos, Viburnum opulus. Prachtige bessen toch? En dan volgen later de rozen, de wilde soorten en ook heel wat cultivars. Prachtige oranje bottels, ieniemienie kleine en grote joekels. De vogels zien ze wel hangen in die knalkleuren :)
Nu wacht ik dus op de lente. Ik ga ze verwelkomen, de crocusjes, narcissen en tulpen. In welke maat en kleur dan ook. Ik ga genieten van alle kleine gelukjes. Beloofd. Ik geloof in pure magie. In vlinders. En in oranje ;)
En nu weet ik het zeker. Ik houd van oranje. Vanaf nu houd ik oprecht van oranje. Een bewuste beslissing. Omdat het goed voelt. Omdat ze ook van oranje hield. En van het leven. En van die kleine oranje afrikaantjes. Die gevulde kleine mormeltjes, die ook mijn grootvader elk jaar liefdevol plantte. Ik heb het nooit gesnapt, maar dat hoeft nu dus niet meer.
Ik ga voluit, zoals deze fijne Tagetes erecta 'Linnaeus'.
Ik heb dus voorzichtig door mijn foto's gestruind. En het was er heus wel, dat oranje. Maar ik gebruikte het vaak met een beetje schroom. Ik hield ook het meest van het warme roodoranje.
Zoals in deze zonnebloem. Of in het roodoranje zonnekruid, Helenium 'Rubinzwerg' .
Er waren ook wel enkele oranje zinnia's, Zinnia elegans. Maar dat was eerder per ongeluk, want de zadenmix hoorde eigenlijk rood te zijn. En enkelbloemig. Terwijl er toch vaak oranje, zalmroze en dubbelbloemige tussenzitten dus.
In de herfst had ik er nooit last van. Dan mocht oranje opeens voluit gaan. Hoe hotter, hoe beter. In blad, bes en bottels. De opgaande Japanse sierkers, de Prunus serrulata 'Amanogawa', verkleurt prachtig oranjerood...
En dan is er de Gelderse roos, Viburnum opulus. Prachtige bessen toch? En dan volgen later de rozen, de wilde soorten en ook heel wat cultivars. Prachtige oranje bottels, ieniemienie kleine en grote joekels. De vogels zien ze wel hangen in die knalkleuren :)
Nu wacht ik dus op de lente. Ik ga ze verwelkomen, de crocusjes, narcissen en tulpen. In welke maat en kleur dan ook. Ik ga genieten van alle kleine gelukjes. Beloofd. Ik geloof in pure magie. In vlinders. En in oranje ;)
#odeaancarola
Ha ha, zou "oranje" toch niet een beetje leeftijds gebonden zijn?
BeantwoordenVerwijderenIk merk ook dat ik oranje steeds mooier ga vinden, en sinds we in 2018 in Nepal geweest zijn, ook de 'Afrikaantjes' mooi vind. Daar hebben ze fantastisch mooie kransen van die oranje bloemetjes, en overal zie je ze. En heb laatst nog wat tulpenbollen gekocht, en ja...ook oranje... Ben het volmondig met je eens dat het een erg mooie kleur is...
Serieus? Kransen met die 'Afrikaantjes' ? Lijkt me mooi... Eens googelen ;)
VerwijderenOranje en rood of oranjerood doen me bewust terugdenken aan onze reiservaringen in Noord-India en Nepal. Die oranje offermandjes ziet ge overal opduiken en ge moet heel goed oppassen om er niet op te trappen, want dat is hoegenaamd 'not done'. Oranje roept voor mij onlosmakelijk respect op, tica op het voorhoofd, de speelse lichtjes op de Ganges en mijn ontroerende beleving aldaar waar de assen werden verstrooid van George Harrison. Oranje is toevallig ook de kleur van onze eerste auto. Dit heeft allemaal niks te maken uiteraard met je mooie beschrijvingen van je bloemen, doch dit waren echter enkele gedachten die onmiddellijk in mij opkwamen. Moet zeggen Myriam, ge schrijft als geen ander, bijzonder aangenaam om te lezen en ik ga zeker terugkeren naar je blog.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel George. Dat vind ik een serieus compliment van jou. Ik vind het ook interessant om andere dingen over de kleur oranje te lezen. Ik heb Nepal nog niet bezocht. Het woord respect raakt me in dit geval, oranje is bij mij gelinkt aan een voor mij belangrijk iemand. Iemand die de gave had mensen te verbinden. Ik moet me duidelijk inlezen over Nepal.
Verwijderen