Myriam van Ons Verhaal

Echt ondergewaardeerd zijn ze. Heb je al ooit eens moeite gedaan om ze van vlakbij te bekijken? Nee? Schandalig. Serieus. Zijn het geen schoonheden? Lamium dus... of dovenetel. Waarbij met doof bedoeld wordt: niet werkend. Totaal ongevaarlijk, prikken is er niet bij. De bladeren van de dovenetel lijken op die van de brandnetel, maar zijn niet bezet met brandharen. Vandaar de naam. Lamium, de botanische naam, is afgeleid van het Griekse woord lamos (muil of keelgat) en heeft betrekking op de muilvormige bloemkroon. Het zijn lipbloemigen, brandnetels dus niet. En ze hebben vierkantige hoofdstengels. Enfin, je voelt het meteen... Eén van deze schoonheden groeit hier al van voor 1500. Dat is de witte, de album. Foto twee dus. Op de onderlip van de bloem zie je vaak vlekjes, dat is het honingmerk. In het vernauwde deel van de kroonbuis zit de nectar. En dat die lekker was, dat wisten ze ook vroeger heel goed... De rijpe bloemen van de witte dovenetel laten namelijk makkeli

Ik ben er zot van. Kanjers vind ik het, al is die benaming veel te geweldig. Voor de eerste twee dan toch... Parels, dat klinkt beter dus. Soepel van lijf en leden, gehuld in wit en met een zacht parfum... Nee, dan denk je eerder aan een jonge bruid. Parels, vakkundig geregen en zachtjes afhangend, perfectioneren het geheel van witte organza laagjes tegen een achtergrond die speelt met licht en schaduw. Oordeel zelf... De naam is dan ook perfect gekozen. Parelstruik. Exochorda x macrantha "The Bride". Meteen na de bloei mag je ze lichtjes terugsnoeien, kwestie van de bloei te stimuleren. Volgende lente krijg je dan een waterval aan bloemen. De takken hangen immers soepel naar beneden, het blijft een frêle dame, en zo krijg je dat prachtige effect. Omdat ze zo soepel is, kan je haar ook langs een trellis leiden. Wordt gedaan. Maar een waterval aan bloemen, zuiverwit, het heeft iets magisch... En over trouwen gesproken... Ze bloeien steeds vroeger, en