Oranje

Omdat ik van je hou...of niet?

Serieus, ik heb er moeite mee. Wil ik hem nu of wil ik hem niet? Hou ik hem of laat ik hem gaan?
Hij stoort me al jaren. Tenminste, soms wel en soms niet. Lastig hoor!

Het onderwerp van mijn twijfel staat in de tuin. In de voortuin om precies te zijn. Ik hou het minst van hem in de zomer. Dan vind ik hem nogal opdringerig. Maar dan wordt het herfst. En zoetjesaan laat hij alle opdringerigheid varen. In de winter is hij zelfs ronduit elegant. En als het sneeuwt, ben ik weer volledig verkocht.

Het is elk jaar hetzelfde liedje. Het is februari nu, de krulhazelaar staat in zijn blootje. En dat is dus mijn probleem... De katjes hangen aan de elegant gekrulde takken. Zo mooi, niet normaal. Als je goed kijkt zie je binnenkort de hele kleine bloempjes verschijnen. De neerhangende katjes zijn de mannelijke bloemen. De vrouwelijke bloemen zitten met drie à vier bij elkaar en je ziet enkel de rode stijlen met stempels. Als je ze al opmerkt, tenminste. Het is wachten op de wind voor bestuiving...

Ik ben dus weer volledig om. Nee, we laten hem gewoon staan en ja, snoei hem maar gewoon wat luchtiger.
En dat moet dan nu, nu  hij in zijn blootje staat. Omdat je dan heel goed zijn silhouet kan zien. En omdat ik dan kan gaan bloemschikken met de prachtig gekrulde takken. Er blijft meer dan genoeg bloei over voor de vroege bijen...

De takken gaan achteraf niet wortelen zoals bij een krulwilg. Kwekers vermeerderen namelijk door enten. De krulhazelaar, kurkentrekkerhazelaar of kronkelhazelaar, officieel Corylus avellana 'Contorta', werd gevonden in Engeland, in Gloucestershire, zo rond 1860. Het is een beetje een bizarre struik, waarbij enkel de bloei niet gedrongen of gekruld is. Maar verder heel makkelijk in de omgang, geen veeleisend geval.

Met Valentijn en de paasdagen in 't verschiet speelt hij zijn troeven uit... elegant mooi èn decoratief. Yep, onze knipperlichtrelatie staat weer op groen...