Het grote ongeduld...

-
Het moest er van komen. Ik lig hier nu zo'n week of vijf. Mag wat hinken op een verhoogde schoen (krijg ik rugpijn van), mag eens gelucht worden in een rolstoel waarbij je voet omhoog kan liggen (voelt die voet na een halfuur aan als een houten blok), en mag en moet vooral zorgen dat die voet in hoogstand blijft. Dus nog steeds grotendeels in zo'n verstelbaar bed. Voeteneinde hoog. Beetje puzzelen, beetje lezen, beetje buitenkijken. Beetje in de watten laten leggen (doet hij trouwens goed, mijn ventje).
Maar het kriebelt. Ik wil zo onderhand wel met de tuin bezig zijn. En dat kan dus nog even niet...


Even het terras opgereden om mijn nieuwe macrolens (kerstcadeau jawel van 't ventje) uit te proberen. En toen kriebelde het nog harder. Terwijl ik meestal erg geduldig ben. Maar nu dus niet meer zo. HET GROTE ONGEDULD slaat toe. Fameus.
En toen las ik (jawel terug in bed, voet omhoog...) een erg plezante blogpost. Bij De groene fazant. En toen dacht ik, doe nu maar. Je wil het al lang, en je schrijft graag, gewoon doen dus.
Et voilà. Mijn eerste blogpost is een feit. En omdat ik mij overal meteen insmijt, zal ik het grote ongeduld nu wel even opzij kunnen zetten. Hoop ik dus.






Locatie: 2360 Oud-Turnhout, België

Reacties

  1. Anoniem5 januari 2019 om 02:52

    Tof! Veel plezier ermee! Lodewijk

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. PETRA V. V.6 januari 2019 om 10:13

      Ik geef je goot gelijk, Louis. Heel tof en heel veel plezier ermee. En vooral, het grote ongeduld zo wegwerken. 😘😉🤗😄

      Verwijderen
    2. Anoniem6 januari 2019 om 11:34

      Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

      Verwijderen
  2. Anoniem5 januari 2019 om 06:27

    Tweede poging tot inbraak ��

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Unknown6 januari 2019 om 10:41

    Tof 🌷🌸🌹

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Rob van natuurlijk-rijk6 januari 2019 om 11:10

    Aha eindelijk nog eens iets nieuws in blogland! Ook al ken ik je tuin en hebben we elkaar al eens ontmoet fijn dat we er nu ook over kunnen lezen. Ik raad je als beginnende blogger aan om op verschillende tuinblogs een reactie achter te laten, allé nadien moet je dat vooral ook blijven doen hé. Zo zullen meer mensen jou tuin ontdekken. Ik las dat je problemen hebt met de reacties, je moet dat ergens aanvinken wat je toelaat. Maar zo te zien aan de vorige comments is dat probleem al opgelost. Veel succes!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. myriamvanonsverhaal7 januari 2019 om 03:51

      Dank je Rob! Ik had gisteren meteen gereageerd mar ik zie mijn reactie niet staan, raar... Maar bedankt voor de tip, ik zal wat vaker reageren en niet alleen lezen ( jouw blog is trouwens erg leuk om te lezen)

      Verwijderen
  5. Unknown6 januari 2019 om 20:01

    Heel leuk; Myriam. Veel succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anoniem7 januari 2019 om 01:28

    Oh leuk een blog van mijn buurvrouw. Kan ik mooi mee volgen wat er in jullie tuin gebeurd.

    Grtjs Jesamine

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Rit7 januari 2019 om 02:13

    Leuk om lezen Myriam, neen niet de perikelen rond je voet want dat is minder aangenaam maar moet nu eenmaal. Je schrijft plezant dus doe rustig verder! Als een deur even gesloten is gaat een andere deur open, in dit geval de blog! Doe zeker zo verder want je schrijft aangenaam <3
    Kus Rit!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Munkhaven Cottage Gardens7 januari 2019 om 10:22

    Leuk initiatief, Myriam en Lodewijk!!
    Ikzelf heb er ook al eens aan gedacht, maar hiervoor heb ik toch net wat te weinig tijd.
    Veel succes ermee en nog een tof 2019 gewenst met veel tuinplezier!
    Pascal en Evy (Munkhaven Cottage Gardens)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. myriamvanonsverhaal8 januari 2019 om 00:02

    Dank je wel, Pascal en Evy! Jullie hebben tijd nodig om te sporten hè, ben ik dan weer niet zo mee bezig ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Groengenot8 januari 2019 om 05:14

    Ola, een nieuwe tuinblog! Die ga ik volgen!
    Ik kan me je ongeduld heel goed voorstellen! Gelukkig is er nu nog niet zo heel veel te doen in de tuin. Maar de dagen gaan lengen en jouw voet gaat beter worden. Dus, veel succes in de tuin en met de nieuwe blog!
    Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Klaas8 januari 2019 om 13:30

    Leuk idee Myriam , nu vooral in de situatie als waar je nu in zit , kun je toch wat energie kwijt , en ongeduld , maar wees gerust het voorjaar komt absoluut .

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje

-
Afbeelding
Er zijn momenten dat je met je neus op de feiten wordt gedrukt. Dat alles om je heen gewoon doorgaat en je gaat mee. De tuin bloeit en bloost, en je laat het maar zo'n beetje gebeuren. Je houdt je tuinpagina up-to-date en je post op instagram, maar je kijkt toe vanaf de zijlijn. En schrijven, nee, even niet... En nu weet ik het zeker. Ik houd van oranje. Vanaf nu houd ik oprecht van oranje. Een bewuste beslissing. Omdat het goed voelt. Omdat ze ook van oranje hield. En van het leven. En van die kleine oranje afrikaantjes. Die gevulde kleine mormeltjes, die ook mijn grootvader elk jaar liefdevol plantte. Ik heb het nooit gesnapt, maar dat hoeft nu dus niet meer. En dat brengt rust in mijn hoofd. Ik zie het ineens anders, dat oranje. En die kleine mormeltjes. Wie ben ik om ze lelijk te vinden, die bloemen die zij zo mooi vond? Terwijl ze het leven toejuichte, op elke bloem een bij zag, genoot van elk moment?  Ik ga het voortaan bewuster gebruiken in de tuin, niet meer me
Meer lezen
-
Afbeelding
de meisjestuin... Je komt er via het serrepaadje, helemaal achteraan in de tuin. Er hangen bordjes aan de boom bij de serre. En bij het begin van het serrepaadje hangt een bordje...'Meisjestuin'. Duidelijk toch? Toch vergeten sommige bezoekers het tuintje. Ze denken misschien dat het stopt bij de serre. Of bij de 'Kippen en compost'-hoek. ik wieg je ik voel je ik weet je ik denk je dicht bij mij ...  Als kind kon ik mij echt verliezen in lezen. Ik verslond boeken, het konden er niet genoeg zijn. Historische romans. Liefdesromans. De romans in Libelle. Stiekem vaak, want ik was daar bijlange na niet oud genoeg voor. Zeker weten. En zo las ik ooit over een geheime tuin. Die ik me toen levendig kon voorstellen. Ik zag hem zo voor me, ik kende de geuren,  proefde de kleuren, en het leek me ongelooflijk heerlijk om daar te zitten en te dromen, ver weg van iedereen.  Ik werd ouder. Ik kreeg een dochtertje. Een klein meisje dat niet de kans kreeg om groot te worden.
Meer lezen

Lalalamium...

-
Afbeelding
Echt ondergewaardeerd zijn ze. Heb je al ooit eens moeite gedaan om ze van vlakbij te bekijken? Nee? Schandalig. Serieus. Zijn het geen schoonheden? Lamium dus... of dovenetel. Waarbij met doof bedoeld wordt: niet werkend. Totaal ongevaarlijk, prikken is er niet bij. De bladeren van de dovenetel lijken op die van de brandnetel, maar zijn niet bezet met brandharen. Vandaar de naam. Lamium, de botanische naam, is afgeleid van het Griekse woord lamos (muil of keelgat) en heeft betrekking op de muilvormige bloemkroon. Het zijn lipbloemigen, brandnetels dus niet. En ze hebben vierkantige hoofdstengels. Enfin, je voelt het meteen... Eén van deze schoonheden groeit hier al van voor 1500. Dat is de witte, de album. Foto twee dus. Op de onderlip van de bloem zie je vaak vlekjes, dat is het honingmerk. In het vernauwde deel van de kroonbuis zit de nectar. En dat die lekker was, dat wisten ze ook vroeger heel goed... De rijpe bloemen van de witte dovenetel laten namelijk makkeli
Meer lezen