Yep, ik heb ze!

Ik wacht er al jaren op. Ik denk dat ik vijf was toen ik er voor het eerst verliefd op werd. In Leuven. In de Galeries Anspach om precies te zijn. En die bestaat al eeuwen niet meer!
Ik kon in geen tuincentrum komen of het ventje was me kwijt. Ik was alweer verkocht. Het duurde uren om me mee te krijgen. Enfin, bij wijze van spreken dan.
Maar het zat me niet mee. Geen enkele was mooi genoeg. Niet elegant. Niet stevig. Niet passend in ons tuinconcept... Maar nu heb ik ze. Eindelijk. Na eeuwen wachten. Et voilà!

Mijn schommelbank. Uniek in zijn soort... Het was bijlange na niet simpel, of wat dacht je? De boog had hij al even. Die lag al een hele tijd te niksen in iemands tuin. En die is, na enig overleg, dus hier terechtgekomen. Lekker stevig. Hoog genoeg. Dus de boog, dat was één. Dan de plaats. Dat viel, na even palaberen, wel mee. Want het ventje wou die boog stiekem al lang, en wel op het terras, tussen de Hydrangea macrophylla 'Bela'. Dat daar ooit een schommelbank in moest, dat was niet meteen in zijn hoofd opgekomen. Maar goed, als ik dat dan echt persé wou... De lieverd.


Dus moest die boog stevig verankerd worden. Veiligheid voor alles. En dat gebeurde. Met dank aan onze jonge behulpzame buurman, die zomaar even twee betonblokken goot. Waar het ventje, niet zonder enige moeite, de boog op monteerde. Want nee, die was daar niet op voorzien. Dus moest er enig laswerk aan te pas komen. En boorwerk en zo. En bovendien moest er nog een metalen verankering naar de muur toe. Kwestie van stevigheid. Je weet maar nooit hè...
Goed, dat hoofdstuk was dan afgehandeld.

Hoofdstuk twee was de schommel zelf. Ventje wou er een tuinbank inhangen, zo eentje met een smeedijzeren onderstel. Maar dat zag ik niet zo zitten. Zo'n smeedijzeren poten had ik nooit bij een schommelbank bedacht, dus nee, liever niet. Maar, eureka, we hadden nog een mooie houten bank. Eentje die niet echt stevig meer was. Maar dat kon het ventje wel oplossen dacht hij. En zo geschiedde. De bank werd stevig terug in mekaar gezet, en onderaan kwamen twee stevige balken. Met daarin twee gaten, voor de touwen. Want dat was toch wel mooier dan kettingen vonden het ventje en ik. Waren we het meteen over eens zelfs. Net als over het feit dat de rode border moest uitgebreid worden. Zodat ik tussen de bloemen kon wiegen. Geweldig.

Hoofdstuk twee afgehandeld. Tenminste, na het verven, herschikken van de bodembedekkers en uitbreiden van de rode border dus. Die werd verbreed en kreeg langs de garage een L-vorm.

En toen kwam de schommel op de wachtlijst. Helaas. Want ik zou geopereerd worden, en dus moest er naar de lente toe een hoop gebeuren. Ik zou namelijk niet zo snel weer stevig te been zijn. Laat staan een border onder handen nemen... En het ventje kan echt niet àlles alleen!

Het werd winter. Voornamelijk in bed. Ik toch. Met het ventje de hele dag zorgend. En bovendien had hij wat last van winterblues.

Februari en maart gingen voorbij. En nee, nog geen schommelbank. Er moest zoveel in de tuin en ik kon nog maar mondjesmaat... Dus eerst de tuin. Alle lentebloeiers riepen om gezien te worden, er moest stilaan opgeruimd. Ik op een krukje in de border. Ventje snoeien en hout hakken. Had ik al gezegd dat hij iets met hout heeft?

En toen kwam april. Alles begon serieus te groenen. Ook op het terras dus. De elegante Narcissus triandrus Thalia, favoriete van mij, begon overal te bloeien en de tulpen stonden veelbelovend in knop.

En toen moest en zou het. De schommel werd gehangen. Dat moest met zijn tweetjes en het lukte wonderwel van de eerste keer. Want zo'n schommel moet natuurlijk wel recht hangen!

Rambling Rosie, foto van Carine, Klein paradijs

Ventje plantte twee Rambling Rosies langs de boog. Supermooi is die, ik zag ze bij Carine van het 'Klein Paradijs', mijn tuinmaatje in ons dorp. En sterk ook. Carine heeft ze al jaren. En rood, want het terras is één en al warm en rood. Een tegenstelling met de rest van de tuin. En, ook niet onbelangrijk, een open roos. Voor de bijtjes hè.


En ik bond Rosie aan, vanop mijn schommel. En ik zag dat het goed was...

Narcissus triandrus Thalia

Zomerpeek...

Hydrangea 'Bela'. Hoort heel erg blauw te zijn...

Zinnia's...

Boven en onder, Rosa 'Wilderode', een wilde rode liaanroos.